Daar is tie dan onze eerste blog.

We waren al een poosje naar onze reis toe aan het leven en 5 oktober was het eindelijk zo ver en zijn we vertrokken. Voordat we weg konden moets eerst nog behoorlijk wat geregeld en afgerond worden. We hebben onder andere ons fijne appartementje opgezegd en moesten dus onze spullen opslaan. Ook voor de reis hebben we een en ander geregeld. We hadden alles strak gepland zodat we de dag na Marij d'r promotie vertrokken. De avond voordat we vertrokken hadden we een onzettend leuk promotie- en afscheidsfeest. Alles bij elkaar waren de laatste weken nog behoorlijk druk. Gelukkig mogen we een half jaar rustig aan doen en onstspannen. Toen kwamen we na een lange vlucht aan in de hoofdstad van Nepal, Kathmandu...

Kathmandu

Je hebt Nepal en je hebt Kathmandu zeggen mensen wel eens. Kathmandu is een aziatische stad met middeleeuwse hygiene en chaos. Het overgrote deel bestaat uit smalle straatjes die volgepropt zijn met mensen, motorvoertuigen en stroomkabels. De stad is een grote vuilnisbeld met veel getoeter, koeien, kippen, eenden, smog en etensresten op straat. Lekker ontspannend allemaal… not… Als toerist wordt je helaas ook (te) veel aangesproken door mensen die wat van je willen. Opvallend is dat veel gebouwen scheef staan en vol met scheuren zitten. Dit is vermoedelijk het gevolg van grote aardbevingen die hier zijn geweest. Als je eenmaal wat langer in de stad bivakeert begint het toch allemaal een beetje te wennen. Dan kom je er bijvoorbeeld achter dat boven de drukke straten een prachtig dakenlandschap te is te vinden.

Toen we de eerste nacht aankwamen in Kathmandu wilden we zo snel mogelijk met de bus naar de stad Pokhara gaan om daar een trekking te gaan doen. Helaas was er een groot festival in Nepal waardoor alle bussen vol zaten. Toen hebben we bij een of ander vaag uitziend kraampje (die er heel veel zijn) een vliegticket gekocht. We kregen een geschreven papiertje als ticket, maar op het vliegveld bleek dit toch oke te zijn. Het locale vliegveld was wederom een grote chaos, maar toch is het gelukkig allemaal goed gegaan en uiteindelijk kwamen we met tas en al op het rustigere en mooiere stadje Pokhara aan. Hier hebben we nog wat spullen gekocht van ' the north face' (a.k.a. the north fake) ter voorbereiding op onze trekking. De dag erna zijn we met de locale bus naar het begin van de 'Annapurna circuit' gereden. Wederom een avontuur, nooit geweten dat er zoveel mensen in zo'n gare bus zouden passen. Wat ze hier trouwens snelweg noemen is vergelijkbaar met de slechtste 50 km per uur weg die in Nederland te vinden is. Over het algemeen zijn de meeste wegen hier onverhard. Na 5.5 uur gezellig in de bus gepropt te hebben gezeten hadden we dan toch de 100 km afgelegd en kwamen we in Besisahar aan, de beginplaats van onze trekking.